Shoot lang ng shoot.

Mahilig akong tumingin ng mga likhang sining, sa museo, sa kalsada sa kahit saan. Bilib ako sa mga magaling na pintor at iskultor. Nakakita rin ako ng sining sa kalikasan, sa mga anyong nabubuo sa mga ulap, lalo na't nakikipag-agawan pansin ang mga likhang tao.

Sana balang-araw gumaling na ko sa pagpinta, konting sanay at pasensya na lang siguro. Pero dahil laging kulang ako sa oras, pagsanay sa paglitrato na muna ang bigyan ko ng pansin. Ito rin, balang araw sana gumaling din ako. Umaga ng kunan ko ito, gamit ang napakapakipakinabang na ipod touch.

Hindi kagandahan ang exposure, pero ano ba naman ang aasahan ko sa isang simpleng camera. Natuwa pa rin ako, kasi nga medyo mababaw ako. May natutunan ako sa blog ni Ken Rockwell (itinuturing na Chuck Norris ng photo blogs, seryoso siya, pero natatawa na lang mga nagbabasa sa kanya), ayaw niya ng "equipment master-bator" 'yun bang wala nang ginawa kundi alamin ang specs ng camera at payabangan na lang lagi ng camera. Wala natawa lang ako sa terminong ginamit niya.

May grupo ng mga letratistang nagsusulong ng "The best camera, is the one with you." Nakakaaliw, tipong nasa iyo na tuklasin kung anong uri ng kuha ang magagawa mo gamit ang iyong camera, kahit na pa simpleng camphone lang ito.

Minsan may mga sorpresang dulot ang low-tech. Dahil simple lang ang lens ng ipod touch, nakalilikha ito ng weird color casts, lalo na kung palubog o pasikat na ang araw.

Paborito kong kunan ang langit. Madalas akong magulat sa mga nagiging resulta nito. Kaya shoot lang ng shoot.