Random people

Kahit nasaan ako, mahilig akong magmasid sa mga tao. Hindi ba't marami rin namang tao ang interesante. Para sa akin, hindi kailangang maganda o guwapo para lamang maipinta o makunan man lang ng larawan. Ayoko naman kunan ng larawan ang mga taong grasa o pulubi dahil wala sila sa sarili nila. Ang pinakagusto ko ay mga taong dalang-dala nila ang sarili. Interesante. Tipong kahit hindi magsalita, alam mong kaya niyang sabihin, "May dignidad ako. Ayoko ng awa (pero kung may tip siyempre, salamat, hehehe). Nagtatrabaho ako para mabuhay." Parang ganun.

Gaya nitong sila manong gwardya sibil sa Intramuros. Game lang sa photo op.

Saka itong si manang. Proud siya sa mangga't suman niya. Masarap naman talaga. Kapag pumunta kayo ng simbahan ng Antipolo, subukan niyo ang mangga't suman doon, mura at masarap.

Ang bagal ko lang pumindot kaya hindi tuloy siya nakatingin sa camera.

Naglalakad-lakad kami sa Ayala nito, galing sa mahabang pila sa PAG-IBIG housing. Pagod at iritable, pero bigla kaming naaliw ng makakita ng mamang naglalako ng gitara. Kakagulat lang na makakita ng isang taong maraming bitbit na gitara.

May mga napapalagpas akong pagkakataon na kumuha ng larawan. Dala na rin ng hiya. Kailangan sa susunod medyo kapalan ko na mukha ko. Ayoko ko kasing maging hindi komportable yung taong gusto kong kuhaan, kaya sa dalawang naunang larawan nagpaalam ako sa kanila. Sa huling larawan, stalker-mode ba?

Sana mabawasan na ang pagka-praning ng mga tao sa camera. Napag-usapan namin dati na may mga Pinoy pa rin na takot sa kulam, o sa kidnap o sa stalker. Basta maraming rason. Sana kung sakaling magkita tayo sa daan, at makiusap akong kunan kita ng larawan dahil cool ka, sana pumayag ka, hehehe PEACE.