Happy 32

Opisyal na kong lagpas sa kalendaryo ngayong araw na 'to. Ayos lang. Masasabi kong inabot ko ang edad na ito na may natutunan. Natatawa nga ako sa mga nauna kong sinulat dito, parang mas nakita ko ang mga bagay na negatibo noon, samantalang ngayon, mas pinapansin ko na ang mga bagay na masayang pagtuunan ng pansin. Marami akong pagpapasalamat sa mga nakaraang taon. Una ito.

(Hindi ko pa ganap na naisayos ang aking flickr account, saka hindi pa ko marunong gumawa ng link mula sa flickr patungo rito sa blog.)

Hindi lang ang taong nasa larawan ang nais kong ipagpasalamat. Tuwing tinitignan ko ang larawang ito (at iba ko pang larawan sa kanya) napapaalala sa akin kung bakit kami matagal nang magkasama. Pareho naming ginagawa ang mga bagay na may saysay (sa tingin namin) gaya ng paglalakad sa kung saan-saan, kumuha ng larawan, gumuhit, maglakbay sa mga lugar na hindi naman gumagastos ng malaki, mangarap, magsulat, pumunta sa mga museo, atbp. Marami kaming pinagkakaabalahang gawain, hindi kami nagtititigan at nagbobolahan lang maghapon.

Sa ngayon nag-aaral kaming kumuha ng matinong larawan, hindi kami magaling kaya nga nag-aaral. Nililinang din namin ang pagguhit at pagpinta. Nagdidiskurso ng aming mga agam-agam at mga plano. Basta marami.

Oo korni na kung korni. Hindi ko kayang maipaliwanag ng husto kahit lingua franca na gamit ko sa pagsulat, tapos antok pa ko. Pero ang gusto ko lang sabihin, Happy 32 sa akin. Maraming bagay at mga taong luminaw ang aking pagpapahalaga dahil diyan sa mamang 'yan na tatlong taon ang tanda ko.